5 ώρες στο Monaco
Πριν τα χρόνια της κρίσης, το να κάνεις μία εκδρομή στην Ευρώπη με πούλμαν, ήταν ένα όνειρο… εφικτό! Έτσι κι εμείς (η “κυρία μου” κι εγώ) αποφασίσαμε να δοκιμάσουμε (για πρώτη φορά) το πως είναι να “σε πηγαίνει” ένας άλλος κι εσύ απλά να κάθεσαι και να απολαμβάνεις τη διαδρομή.
Στην αρχή είχα τις αμφιβολίες μου, κυρίως επειδή δεν θα… οδηγούσα εγώ!
Παρόλα αυτά το ταξίδι άρχισε με τις καλύτερες προϋποθέσεις. Το πούλμαν ήταν σύγχρονο και καθαρό, ο οδηγός ήταν καταπληκτικός, η ξεναγός ήταν υπέροχη και όλοι οι εκδρομείς γίναμε πολύ γρήγορα μια μεγάλη παρέα.
Parlez vous francais?
Αφού ταξιδέψαμε σε αρκετές χώρες και είδαμε υπέροχες πόλεις, έφτασε και η ώρα της Γαλλίας.
Πρώτη στάση ήταν στην Νίκαια (καταλάβατε ποια Νίκαια εννοούμε), όπου πήραμε και μία πρώτη γεύση του τι θα επακολουθούσε την επομένη, οπότε και θα πηγαίναμε για… 5 ώρες στο Monaco. Όλες οι πολυτελείς “μπράντες” ήταν στη σειρά στεγασμένες σε υπέροχα καταστήματα και απ’ έξω ήταν παρκαρισμένες “σεμνές και ταπεινές” Porsche και Ferrari, κυρίως με… αραβικές πινακίδες!
Όσον αφορά τις “5 ώρες στο Monaco”, όλη η παρέα περίμενε πως και πως να δει τα καζίνο και να πιει καφέ στην “κεντρική πλατεία” του πριγκιπάτου. Επίσης η ξεναγός μάς είχε ενημερώσει πως αξίζει να επισκεφθούμε το “παλάτι” ή τέλος πάντων το μέρος που είναι ανοικτό για ξενάγηση. Μάλιστα στα ακουστικά που σου δίνουν για την περιγραφή του τι βλέπεις, υπάρχει και η επιλογή των… ελληνικών! Αυτό συμβαίνει επειδή οι Μονεγάσκοι είναι φιλέλληνες. Και πως να μην είναι, αφού αφενός η μακρινή τους καταγωγή προέρχεται από τους Έλληνες και το όνομα του Μονακό προέρχεται από το ελληνικό “Μονοοίκος”, αφετέρου ο βασικός “υπαίτιος” για την μετατροπή του πριγκιπάτου σε ένα τεράστιο καζίνο-θέρετρο πολυτελείας δεν είναι άλλος από τον Ωνάση.
Άλλα μέρη που αξίζει να επισκεφθεί κάποιος το Ωκεανογραφικό μουσείο, ο καθεδρικός ναός του Αγίου Νικολάου και οι εξωτικοί κήποι.
Φθάνοντας στο Πριγκιπάτο όλοι περίμεναν με ανυπομονησία να επισκεφτούμε την πλατεία, να βρούμε να καθίσουμε σε κάποιο café, να βγάλουν γρήγορα-γρήγορα καμιά φωτογραφία και να πάνε να “δουν” τα… καζίνο.
Όλοι εκτός από έναν!
Με το που πατήσαμε το πόδι μας στο Μονακό και κατάλαβα σε ποιο ακριβώς σημείο βρισκόμασταν, ένιωσα δέος. Λόγω έργων που γίνονταν εκείνη την εποχή, αναγκαστήκαμε να αλλάξουμε λίγο τη διαδρομή μας με αποτέλεσμα να βρεθούμε στα τούνελ (ναι στα γνωστά τούνελ) και να περπατάμε για να φτάσουμε στο προορισμό μας.
Κάποια στιγμή ακούστηκε και μία υπέροχη μελωδία από τη… φιλαρμονική του Μαρανέλλο!
Ναι. Την πρώτη Ferrari στο Μονακό δεν την είδαμε… την ακούσαμε!
Μέσα στο τούνελ ο ήχος στα αυτιά μου ακουγόταν πραγματικά μελωδικός. Σύντομα είδαμε και την κόκκινη κυρία να περνάει από μπροστά μας και το… υπερθέαμα ολοκληρώθηκε.
Πια ήμουν σίγουρος! Με τέτοιο καλωσόρισμα η μέρα θα ήταν σίγουρα υπέροχη.
Σύντομα φτάσαμε στην πλατεία, για καλή μας τύχη βρήκαμε εύκολα να καθίσουμε σε ένα από τα καφέ και λίαν συντόμως όλοι είχαν εξαφανιστεί στα… καζίνο! Φυσικά έμεινα μόνος μου και κάθισα να απολαύσω τη… θέα. Βρισκόμουν άλλωστε στο μέρος όπου τα μονοθέσια περνάνε με ιλιγγιώδεις (για το σημείο) ταχύτητες και στο μυαλό μου ερχόντουσαν επικές μάχες με πιλότους όπως ο Senna, ο Mansel, ο Prost, ο Lauda και πολλοί-πολλοί άλλοι.
Η πιο πολυτελής “έκθεση”
Έξω από το Hotel de Paris ήταν η πιο… πολυτελής “έκθεση αυτοκινήτων” που είχα δει ποτέ στη ζωή μου. Αυτοκίνητα που τα έβλεπα μόνο σε περιοδικά (άντε και καμιά ξένη εκπομπή αυτοκινήτου), βρισκόντουσαν μπροστά τα μάτια μου. Επρόκειτο για ένα… οπτικοακουστικό υπερθέαμα. Ferrari, Aston Martin, Porsche, Bentley, Rolls Royce και οποιοδήποτε άλλο υπεραυτοκίνητο μπορείτε να σκεφτείτε, ήταν εκεί.
Δεν σας κρύβω ότι προς στιγμήν… ζήλεψα τους παρκαδόρους. Όχι μόνο “οδηγούσαν” αυτά τα έργα τέχνης, αλλά τα ημερήσια φιλοδωρήματά τους ξεπερνούσαν τον… μηνιαίο μισθό μου!
Κάποια στιγμή άρχισα να αντιλαμβάνομαι ότι “κάτι δεν πάει καλά”. Μου φαινόταν ότι έβλεπα πολύ συχνά τις ίδιες Ferrari να περνούν συνέχεια από μπροστά μου (καταλαβαίνετε ότι ήταν τεράστιο το δράμα που ζούσα και που “ξετυλίγεται” αυτή τη στιγμή μπροστά στα μάτια σας). Αφού βεβαιώθηκα ότι είναι τα ίδια αυτοκίνητα, ρώτησα τι συμβαίνει και μου είπαν πως “κάτω”, στο χώρο της μαρίνας, υπάρχει ένα stand όπου νοικιάζουν Ferrari για να κάνεις μια διαδρομή στους δρόμους που λαμβάνει χώρα το Grand Prix. Φυσικά είχε τεράστια αναμονή και θα έπρεπε να είχα κάνει κράτηση. Εσείς όμως τώρα δεν έχετε δικαιολογία. Αν ποτέ περάσετε από το Μονακό… κάντε κράτηση!
Περιμένοντας του υπόλοιπους να… ξεκολλήσουν από τους κουλοχέρηδες, αποφάσισα να περπατήσω στους δρόμους και στα στενάκια. Περπατούσα και σκεφτόμουν πως κάπως έτσι θα μπορούσε να είναι και ο… Πειραιάς (Καστέλα, Μικρολίμανο κ.λπ.). Το μόνο που ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ να λείπει από τον Πειραιά για να είναι έτσι, είμαστε εμείς… οι νεοέλληνες!
Τέλος πάντων, παντού υπήρχε χλιδή, ησυχία και καθαριότητα. Όταν έφτασα στην Grand Hotel Hairpin, ένα δάκρυ κύλισε από τα μάτια μου που δεν θα μπορούσα να περάσω από εκεί οδηγώντας μια Ferrari!
Σκούπισα τα ματάκια μου και είδα ότι η ώρα είχε περάσει και θα έπρεπε να πάω προς το Ωκεανογραφικό μουσείο και προς τα υπόλοιπα αξιοθέατα, αν ήθελα να “μου μείνει” και κάτι ακόμα από αυτή την επίσκεψη.
Disneyland του πλούσιου
Το Μονακό είναι η Disneyland των πλούσιων και ισχυρών. Συγκεντρώνει την créme de la créme και φροντίζει να τους φιλοξενεί με τον τρόπο που τους αξίζει.
Είτε πρόκειται για το grand prix, είτε για το rally, είτε για τις εκδηλώσεις των κλασικών αυτοκινήτων, είτε για τις εκατοντάδες άλλες που φιλοξενεί κάθε χρόνο, το πριγκιπάτο του Μονακό φροντίζει πάντα να δικαιολογεί τη φήμη του και τις… τιμές του!
